O tym jak muzykanci z Bremy na zawsze odmienili moje życie.

Zacznijmy od tego, że Niemcy nie są najpopularniejszym kierunkiem wśród studentów wybierających się na wymianę Erasmus – bądźmy szczerzy, wszelkiej maści słoneczne i egzotyczne kraje cieszą się dużo większym powodzeniem. Mimo wszystko zdecydowałam się na Niemcy z kilku powodów i nie żałuję mojej decyzji ani trochę. Pozwólcie, że opowiem Wam o najcudowniejszym czasie mojego życia – semestrze spędzonym na University of Bremen.

Z Niemcami miałam do czynienia od dziecka, podczas każdych odwiedzin uwielbiałam to poczucie „zachodniego życia” jakiego tutaj doświadczałam, od lat próbuję nauczyć się tego języka (z dwojakim skutkiem) i postanowiłam, że Erasmus będzie świetną okazją do „wypróbowania” tego, jak wygląda życie u naszych sąsiadów. W marcu 2022 roku na lotnisku we Frankfurcie zaczęłam moją przygodę, początkowo odwiedzając poszczególnych członków rodziny, by potem już całkowicie samodzielnie przenieść się do miasta słynnych muzykantów z Bremy. Już w pierwsze kilka dni przekonałam się, że na kampusie nie ma szans na nudę. Uni of Bremen co semestr przygotowuje dla swoich studentów zza granicy szereg aktywności mających na celu ich integrację i poznanie miasta oraz uczelni.

Podczas takich eventów jak „Get to know each other bingo” czy wycieczek po kampusie poznałam osoby z całego świata, które teraz są mi bliskie bardziej niż własna rodzina. Bardzo szybko stało się dla mnie jasne, że to właśnie ludzie, którzy angażują się w ten projekt są jego najważniejszą częścią. Moje grono najbliższych znajomych składało się z obywateli Włoch, Hiszpanii, Kraju Basków, Finlandii, Rosji, Turcji, Czech, Japonii, a nawet… Polski! Uniwersytet, kampus jak i całe miasto zapewniły nam warunki do niesamowitego zżycia się ze sobą, od rana spędzaliśmy czas na wspólnych zajęciach, uczyliśmy się razem w bibliotece, jedliśmy wspólne posiłki na Mensie, piliśmy kawę w naszej ulubionej kawiarni a potem razem podbijaliśmy kluby i tańczyliśmy do białego rana.

Na Eramsusie czas płynie inaczej – jeden dzień wydaje się być jednym tygodniem, jeden tydzień jednym miesiącem, a jeden miesiąc zdaje się być całym rokiem spędzonym na eksplorowaniu nowych miejsc i poznawaniu nowych ludzi. Wraz z moimi przyjaciółmi staraliśmy się odkryć jak najwięcej, w każdej wolnej chwili odwiedzaliśmy więc nowe miasta (Hamburg, Hannover, Berlin), festiwale, restauracje, kluby czy inne ciekawe miejscówki. Moim najcudowniejszym wspomnieniem był Sommerfest organizowany przez miasteczko studenckie w Bremen. Najlepsza, najfajniejsza i najzabawniejsza impreza w jakiejkolwiek uczestniczyłam! Najlepiej podsumować to mogą słowa, że czułam się jak w filmie American Pie – koncerty na żywo, młodzi ludzie bawiący się pod rozświetlonym niebem, wokół rozgrywające się dramaty miłosne, kłótnie czy filozoficzne dyskusje przeplatane z tańcem z czerwonymi kubeczkami w ręce.

Te niespełna pół roku bardzo odmieniło moje życie. Mój światopogląd całkowicie się zmienił, zmieniło się moje podejście do wielu spraw i ja sama wiele się nauczyłam – o sobie, o ludziach i o świecie. Nie wyobrażam sobie mojego aktualnego życia bez przeżycia tej niesamowitej przygody. Ludzie których tam poznałam są teraz częścią mnie, utrzymujemy kontakt, planujemy wspólne podróże (w momencie, w którym to piszę udało mi się już odwiedzić mojego przyjaciela z Pragi, a za dwa tygodnie czeka mnie wycieczka z plecakiem po Hiszpanii i Kraju Basków wraz z przyjaciółkami z Włoch!) dlatego czuję, że moje serce jest dosłownie rozrzucone po całym globie. Najważniejszą jednak lekcją jaką wyciągnęłam z tego wyjazdu jest coś, o czym wielu z moich kolegów niestety zapomina w natłoku codziennych zajęć i pracy. Mam tylko 21 lat, nie aż 21. Jesteśmy młodzi i musimy z tego korzystać, bo jeśli nie teraz, to kiedy?

Martyna Szewczyk
Digital Media UPJPII